Πολιτισμός και σκέψεις Η Γκουέρνικα του Πάμπλο Πικάσο.... Αυτός ο τεράστιος καμβάς (3,54x7,82μ.) περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Ήταν παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937. Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. Στο βομβαρδισμό εκείνο σκοτώθηκαν 1.650 άνθρωποι και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης με 32 τόνους εκρηκτικά. Ο Πικάσσο πληροφορήθηκε τα γεγονότα από την εφημερίδα Le Soir, μόνο την 1η Μαΐου και το ολοκληρώνει στις 3 Ιουνίου του 1937 Ο Πικάσο απέφυγε να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες ή ερείπια. Οι δύο κυρίαρχες μορφές του έργου είναι ένας ταύρος και ένα πληγωμένο άλογο με διαμελισμένα κορμιά και τέσσερις γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά. Αρχικά ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο-μαύρο και αποχρώσεις του γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα. Πολλές φορές μετακίνησε φιγούρες και μορφές πριν καταλήξει στην οριστική τους θέση. «Η αφαίρεση του χρώματος και του αναγλύφου αποτελεί διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον κόσμο: όταν διακόπτεται,δεν υπάρχει πια η φύση ή η ζωή». Η διαδικασία της ζωγραφικής του πίνακα αποτυπώθηκε σε μια σειρά φωτογραφιών από τη διασημότερη ερωμένη του Πικάσο, την Dora Maar, μια διακεκριμένη καλλιτέχνιδα. Συνολικά σαράντα πέντε σχέδια μας έχουν σωθεί τα οποία προετοιμάζουν την τελική Γκουερνικα. Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο πίνακας, οι αντιδράσεις ήταν μάλλον αρνητικές. Ο Βάσκος τοιχογράφος Χοσέ Μαρία Ουτσενάι δήλωσε: «Για έργο τέχνης είναι ένα από τα φτωχότερα της παγκόσμιας παραγωγής. Πρόκειται για πορνογραφία 7x3». Γερμανικό έντυπο έγραψε ότι πρόκειται για «σύμφυρμα από ανθρώπινα μέλη που θα μπορούσε να είχε ζωγραφίσει τετράχρονος». Σταδιακά το γενικό αίσθημα άρχισε να μεταστρέφεται και το έργο περιόδευε για να ενισχύσει τον αγώνα των Δημοκρατικών. Η περιοδεία σταμάτησε όταν ο Φράνκο κατέλαβε την εξουσία το 1939 και, με το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το έργο φυγαδεύτηκε στις ΗΠΑ, για να αποφευχθεί η καταστροφή του. Η Γκουερνίκα έμεινε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Το 1974 υπήρξε συμβάν βανδαλισμού του έργου με κόκκινη μπογιά, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σφαγή του Μάι Λάι στοΒιετνάμ. Το 1981 η Γκουερνίκα επιστράφηκε στην Ισπανία και εκτέθηκε αρχικά στο Casón del Buen Retiro και κατόπιν στο Μουσείο ντελ Πράδο, προστατευμένη με αλεξίσφαιρο τζάμι και οπλισμένους φρουρούς, για το φόβο νέου βανδαλισμού. Το 1992 ο πίνακας μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, του οποίου έγινε το διασημότερο και σπουδαιότερο έκθεμα. Τα τελευταία χρόνια ακούγεται συχνά η πρόταση να μεταφερθεί στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ στο Μπιλμπάο, το οποίο βρίσκεται λίγα μόλις χιλιόμετρα από την κωμόπολη Γκουερνίκα, πράγμα με το οποίο δε συμφωνεί ούτε η ισπανική κυβέρνηση, ούτε η διοίκηση του Μουσείου Τέχνης Βασίλισσα Σοφία. Λέγεται πως όταν οι Γερμανοί εισήλθαν στο Παρίσι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην προσπάθειά τους να βρουν καλλιτεχνικούς θησαυρούς και να τους κατασχέσουν, ένας Γερμανός Αξιωματικός έδειξε σε φωτογραφία τον πίνακα «Γκουερνίκα» στον ίδιο τον Πικάσο που είχε προσαχθεί ρωτώντας τον: -Αυτόν τον πίνακα εσείς τον κάνατε; Κι εκείνος απήντησε με θάρρος: Όχι, Εσείς! ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΟ Η διάσημη ζωγράφος και συντηρήτρια έργων τέχνης ATHINA’ Κοτσώνη Συνετού είναι διεθνούς φήμης από τον Κώδικα ATHINA’ ART PSYCHOLOGY & THERAPY, αφού μετά από μεγάλη έρευνα κατάφερε να αποκωδικοποιήσει τη σκέψη του ανθρώπου μέσα από το σκίτσο του κατά 99,9%. Την έχουν παρουσιάσει όλα τα ελληνικά κανάλια τηλεόρασης (ant1, alpha, alter, κτλ) καθώς και ελληνικές και ξένες εφημερίδες, ενώ έχει δώσει ραδιοφωνικές συνεντεύξεις στην ομογένεια σε Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία, κοκ. Μεταξύ άλλων, έχει αποκωδικοποιήσει τους πίνακες του έλληνα ζωγράφου Δ. Μυταρά και του Αδόλφου Χίτλερ. Περισσότερες πληροφορίες στο site:www.athina-kotsoni.gr στο ART PSYCHOLOGY & THERAPY. Κατόπιν τούτων, προέβη πρόσφατα στην αποκωδικοποίηση του διάσημου πίνακα ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ του Πικάσο, όπου εκτέθηκε για πρώτη φορά σε Έκθεση στη Γαλλία το 1937 σε μνήμη των θυμάτων για το βομβαρδισμό της πόλης Γκουέρνικα. Ο πίνακας είναι τεραστίων διαστάσεων, περίπου 8 μέτρων, με λάδια σε καμβά με σκούρα χρώματα ελάχιστο λευκό, ζαχαρί, γκρι ανοιχτό και πολύ γκρι σκούρο, και όλα αυτά σε μαύρο φόντο. Πολλοί ιστορικοί τεχης έχουν γράψει γι’ αυτόν τον πίνακα ότι απεικονίζει με έναν τραγικό τρόπο τον θάνατο και τις κραυγές απεγνωσμένων ανθρώπων κατά τον βομβαρδισμο της ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ. Ο πινακας τώρα εκτίθεται στο Μουσείο Πικασο πίσω από αλεξίσφαιρα τζάμια. Η ζωγραφος ΑΤΗΙΝΑ’, λοιπόν, μετά από μεγάλη έρευνα αποκωδικοδικοποίησε το έργο ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ με κάθε ακρίβεια έτσι που κανένας μέχρι τώρα δεν έχει κανει. Η δημοσίευση της αποκωδικοποίησης έχει κατατεθεί στο Μουσείο Πικάσο, σε άλλα Μουσεία ανά τον κοσμο, σε πανεπιστήμια (Χαρβαντ, κλπ) ενώ η ζωγράφος για αυτή την εφεύρεση της του ΚΩΔΙΚΑ ATHINA’ είναι στη λίστα αναμονής για το βιβλίο ΓΚΙΝΕΣ. ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του Πίνακα ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ του Πικάσο Ο Πικάσο στο μέσον του πίνακα σχεδόν θέτει τον εαυτό του, μόνο το κεφάλι του χωρίς σώμα, διότι νοητικά παρευρέθη σε αυτή την κόλαση του βομβαρδισμού και όχι με το σώμα του. Από το πίσω μέρος του κεφαλιού του ξεκινάει ένα σκούρο χρώμα, μετά γίνεται πιο γκρι, μετά λίγο πιο ανοιχτό ενώ καταλήγει σε λευκό χέρι που κρατά ένα κερί κοντά σε ένα Ήλιο με μάτι. Αυτό σημαίνει ότι ενώ στην αρχή του συμβάντος εθλιβη, σιγά-σιγά άρχισε ο πόνος να απαλύνεται και να γίνεται ιδέα καλλιτεχνική, σαν φως που θα λάμψη στον κόσμο και θα δώσει μηνύματα για το δράμα του βομβαρδισμού της πόλης ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ. Ο Ήλιος με το μάτι δείχνει ότι ήθελε μέσα από τον πίνακα να ρίξει όλα τα βλέμματα του κόσμου επάνω σε αυτή την καταστροφή και αυτό να τον κάνει διάσημο. Το άλογο που είναι κάτω από το κεφάλι του Πικάσο δείχνει ότι ο Πικάσο ήθελε το έργο του να καλπάσει σε όλο τον κόσμο και να φύγει από τον κλειστό κύκλο του, γι’ αυτό και εξάλλου έστειλε τον πίνακα στο Παρίσι το 1937. Το ένα πόδι του αλόγου στο πίσω μέρος του κάτω στον πίνακα κρατά κάτι μικρο. Αυτή είναι η αμοιβή του πίνακα, κάτι λίγα χρήματα κατά την γνώμη του προς το τέλος της υπόθεσης, δηλαδή της έκθεσης του πίνακα σε σχέση με την μεγάλη δόξα που θα έχει. Ενώ το σώμα του αλόγου είναι προς εκείνον, ο Πικάσο με το χέρι του που κρατά το κερί στρέφει το πρόσωπο του άλογου προς την άλλη κατεύθυνση που έχει το σώμα του, δηλαδή προς άλλες χώρες να καλπάσει μακρινές. Στην συνέχεια αν προσέξουμε κάτω από το κεφάλι του Πικάσο βλέπουμε μέσα από τον μανδύα του να ξεπροβάλει μια όμορφη γυναίκα ενώ το κορμί της είναι κρυμενο μέσα στον μανδύα του. Αυτό σημαίνει ότι ο Πικάσο διατηρη κρυφή σχέση με αυτή την επιφανή καλοαναθρεμενη γυναίκα η οποία τον θαυμάζει, τον στηρίζει και κοιτάζει το κερί, δηλαδή την ιδέα του για την ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ ενώ πιστεύει στην επιτυχία του. Κάτω απ αυτήν την γυναίκα ξεπροβάλλει μια άλλη γυναίκα με σκεπασμένο το στόμα κρατώντας ένα παιδί. Είναι η γυναίκα του η οποία εγκαταλείπει το σπίτι τους με το παιδί τους, στεναχωρημενη και ντροπιασμένη χωρίς να μιλήσει σε κανένα για την σχέση του άντρα της, γιαυτό έχει μαντίλι στο στόμα και σκυμμένο κεφάλι. Στην άκρη δεξιά του πινάκα υπάρχει μια γάμπα και μια πατούσα σε προσπάθεια σπρωξίματος. Αυτό υπονοεί ότι ο Πικάσο είναι εκείνος που σπρώχνει και τα προσωπικά του αλλά και τα επαγγελματικα του με όλη την δύναμη του εκεί που αυτός θέλει, ενώ η ωραία γυναικά τον στηρίζει με το χέρι της φανερά (το χέρι που βγαίνει στο πλάι της). Στο επάνω μέρος δεξιά του πίνακα ένας άνδρας δεν μπορεί να καταπιεί ένα τετράγωνο σχήμα. Αυτο σημαίνει ότι οι άνθρωποι στην ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ δεν μπορούν να καταπιούν το γεγονός του βομβαρδισμού. Στο κάτω μέρος του πίνακα δυο χέρια σφίγγουν το ένα με το άλλο. Είναι οι κρυφές συμφωνίες των πολιτικών που έγιναν για αυτόν τον πόλεμο. Στο αριστερό μέρος του πίνακα σε κλισέ υπάρχει ένα βουνό που καπνίζει. Η σημασία του είναι ότι η υπόθεση έκλεισε για την ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ αλλά οι φήμες και τα σχόλια συνεχίζονται. Επίσης ο ταύρος δίπλα στο βουνό και κάτω η γυναίκα με ένα μωρό στην αγγαλια και το νεκρό κεφάλι της μητέρας της στην πόδια της, μας δείχνει ότι εκλιπαρεί για τροφή, ενώ θυμάται τους ταύρους στην αρένα και τον άδικο σφαγιασμό τους όπως τώρα αυτοί είναι στην ιδία θέση. Η τελευταία φιγούρα στο κάτω μέρος του πίνακα είναι ένας άνδρας που εκλιπαρεί για βοήθεια και τροφή. Η Γκερνίκα των προσφύγων Σχεδόν 80 χρόνια, εν έτει 2015, ένας Βούλγαρος σκιτσογράφος, ο Jovcho Savov, παίρνοντας βασικά στοιχεία της σύνθεσης του Πικάσο, καταγγέλλει με τη σειρά του τη φρίκη του προσφυγικού δράματος στον υγρό τάφο του Αιγαίου.